Veelsoortige bedriegerijen en kunstgrepen van den bovengenoemden aard ontsierden reeds vroeg den krijgsmansstand. Straffen daarop bij de Grieken bepaald, hebben wij reeds in onze korte Inleiding aangestipt. Haar voorkomen bij de Romeinen werd onder de Regering van Caesar Augustus zelfs zoo algemeen, dat hij de zoodanige bedriegers, als schuldig aan land-verraad, hunne misleiding ten dezen met den dood liet betalen. De onwil om te dienen was destijds dan ook zoo zeer toegenomen, dat zelfs de Ridderstand zich aan provocatio schuldig maakte ¹⁾. Sedert die tijden leverden nagenoeg alle Staten van Europa meerdere, soms talrijke ²⁾ voorbeelden op van misleiding en verminking, bijzonder tijdens het krijgszuchtig bestuur van Napoleon I. Hierop doelen verschillende Besluiten en bepalingen in de Reglementen op het visiteren van manschappen (niet allen in het onze, maar ook in het Fransche, het Pruissische, het Russische, enz.), bijv. die, waarbij het verlies van vingers, teenen, tanden, zelfs van een der oogen, bij dienstpligtigen, aangenomen wordt als niet tot vrijstelling te geregtigen.

Noten bij dit artikel

1) Zoo verhaalt Cassius het voorbeeld van een' Romeinschen edelman, die zijne beide dienstpligtige zonen den duim afkapte, ten einde hen van de krijgsdienst te bevrijden.

2) Rodericus A Castro teekende op, dat in het jaar 1588, de meeste soldaten en schepelingen van de Portugeesche Land- en Zeemagt ziekten voorwendden en zich aderlatingen lieten bewerkstelligen, ten einde achter te kunnen blijven van eenen op handen zijnde krijgstogt tegen de Engelschen.

§ 35. Simulatio en provocatio morborum

Inhoudsopgave

§ 37. Personen bij wie zij voorkomen

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op: 06 March 2021.