Nationale Militie - Geneeskundig Onderzoek

Handleiding tot de leer van het Militair Geneeskundig Onderzoek

§ 201. Hydrophobia

t). Hydrophobia. - Vreemd klinkt het voorzeker, ook deze vreeselijke ziekte te ontmoeten onder de reeks van voorwendingsgebreken, en toch worden zelfs daarvan enkele gevallen waargenomen. Een leerzaam voorbeeld, hetgeen tevens de beste wijze aan de hand doet, waarop men in zoodanige omstandigheden heeft te handelen, is het volgende:

Een Fransche milicien werd op zijne beurt voorgeroepen voor den Militie-raad. Hij trad binnen met een verwilderd gelaat, bloedenden neus, half geopenden mond, met speeksel en schuim bedekte lippen, terwijl hij de verklaring aflegde: "voor korten tijd door een' kwaden hond te zijn gebeten", en daarbij eenige kleine wondjes, die uitgebrand waren, vertoonde. Daarbij waarschuwde hij de omstanders, "dat hij eene grooten lust tot bijten gevoelde." Een der den Militie-raad zamenstellende Officieren trok echter daarop zijnen degen en bedwong alzoo eensklaps den gevreesden "bijtlust", door hem mede te deelen, dat hij hem, in geval hij lot daden overging, onmiddellijk zou doorsteken.

Men beschouwde den vermeenden lijder aan watervrees nu eenigzins nader en daarbij bleek het, dat de bestaande wondjes weinig of niet overeenkwamen met de door hem opgegevene oorzaken. Men nam vervolgens de gewone proeven met het aanbieden van water, het voorhouden van spiegels, enz., zonder dat deze eenige wijziging in zijnen toestand en volstrekt geene exacerbatie, der door hem opgegevene ziekte ten gevolge hadden.

Ten slotte hield men zich evenwel, als of men de overtuigine: had verkregen, dat zijne kwaal "inderdaad" bestond, . . . en er werd door den Raad met half luide stem, half ter zijde, de beslissing genomen: "dat men, ten einde den ongelukkige van zijn smartelijk lijden te ontheffen, aanstonds wenschte over te gaan, om hem tusschen twee bedden te smoren!"

Deze bedreiging had de gewenschte uitwerking; de simulant bekende zijne schuld en werd ingelijfd.

Zie de oorspronkelijke beschrijving van deze geschiedenis, in de groote Dictionnaire des Sciences medicales, medegedeeld door Percy en Laurent. Ook Foderé en Orfila maakten van dit en dergelijke voorbeelden gewag.